Zespół naukowców z Wydziału Geoinżynierii w składzie: dr hab. Adam SENETRA, prof. UWM,  dr inż. Elżbieta ZYSK i  dr inż. Marta FIGURSKA  pod kierownictwem dr hab. inż.  Agnieszki DAWIDOWICZ, prof. UWM zajmie się opracowaniem metodologii diagnozowania osiedli mieszkaniowych w miastach z uwzględnieniem kryteriów infrastrukturalnych i krajobrazowych pod kątem ich przyjazności dla osób starszych! Zespół zaprezentuje przydatności narzędzi GIS do tworzenia map tematycznych wizualizujących stopień przyjazności.

A teraz nieco więcej szczegółów projektu!

Samorządy lokalne stoją przed poważnym wyzwaniem dokładnej weryfikacji miast, a w szczególności diagnozy stanu osiedli mieszkaniowych w kontekście ich przyjazności dla życia osób starszych, aby móc prowadzić zrównoważoną politykę prosenioralną. Celem tej polityki jest zaplanowanie i zapewnienie odpowiednich udogodnień dla seniorów w danym miejscu. Coraz częściej seniorzy poszukują najbardziej komfortowego miejsca do życia dla osób starszych. W odpowiedzi na te potrzeby opracowana i przetestowana zostanie uniwersalna metodologia identyfikacji przyjaznych dla seniorów osiedli mieszkaniowych (SFHE) w miastach pod względem uwarunkowań infrastrukturalnych i krajobrazowych. Zaproponowane podejście jest innowacyjne w kontekście identyfikacji przyjaznych dla seniorów osiedli mieszkaniowych w miastach i wizualizacji tego zjawiska w formie kartograficznej. Takie podejście do diagnozy osiedli miejskich, zwłaszcza w odniesieniu do Polski, nie znajduje się w dostępnej międzynarodowej literaturze naukowej ani w praktycznych przewodnikach. Metodologia wykorzystuje narzędzia, które pozwalają na identyfikację SFHE, a jednocześnie mogą stanowić podstawę przyszłej polityki społecznej i przestrzennej miast.

Metodologia będzie oparta na ogólnych, międzynarodowych założeniach "Starzenie się w miejscu", "Miasto przyjazne dla osób starszych", "Aktywne starzenie się", a także dogłębnej analizie współczesnych trendów w tej dziedzinie, z wykorzystaniem międzynarodowych wytycznych i zaleceń dotyczących aktywnej polityki w zakresie starzenia się, polityki państwowej i lokalnej, jak w przypadku danych z badań ankietowych dotyczących docelowej populacji międzynarodowej oraz informacji dostarczanych przez ekspertów. Opracowana i sklasyfikowana zostanie lista wskaźników przyjaznej infrastruktury i krajobrazu na osiedlach mieszkaniowych. W dodatkowych założeniach badawczych opracowanej metodologii wykorzystane zostaną te czynniki przestrzenne, dla których informacja przestrzenna jest publicznie dostępna w celu maksymalnego zautomatyzowania procesu. Diagnoza przestrzeni będzie oparta na podejściu mieszanym: kartograficznym i terenowym. Inwentaryzacja kartograficzna będzie oparta na modelowaniu krajobrazu i infrastruktury z wykorzystaniem map i numerycznych modeli terenu z systemów informacji geograficznej (GIS). Jest to sposób na znaczne przyspieszenie procedury pomiarowej i pozyskanie danych dla dużych obszarów, często niedostępnych podczas inwentaryzacji terenowej. Wadą tego podejścia jest brak bezpośredniego kontaktu z rzeczywistym obrazem i jego składnikami, czego nie można zaobserwować podczas analizy kartograficznej (np. zapachu). Dlatego też test metodologiczny będzie musiał obejmować również wywiad terenowy z wybranymi mieszkańcami osiedli mieszkaniowych na temat jakości życia i oceny czynników percepcyjnych w celu uzupełnienia inwentaryzacji kartograficznej.

Test będzie przeprowadzony w dwóch stolicach województw w Polsce.

A to nasi naukowcy

od lewej: dr hab. Adam Senetra, prof. UWM,  dr inż. Elżbieta Zysk; dr hab. inż. Agnieszka Dawidowicz, prof. UWM, dr inż. Marta Figurska