Jesteś tutaj

Historia wydziału

Wydział Geoinżynierii (do 31.12.2019 roku Wydział Geodezji, Inżynierii Przestrzennej i Budownictwa) funkcjonuje w ramach olsztyńskiej uczelni od 1960 roku. Przez ten czas w sposób nieprzerwany i twórczy prowadzi działalność naukowo-badawczą, dydaktyczną oraz organizacyjną.

Ideę Jego utworzenia zawdzięcza się przedstawicielom olsztyńskich instytucji geodezyjnych. Wysunięta przez nich inicjatywa, spotkała się ze zdecydowanym poparciem ówczesnych władz Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie (WSR) oraz z uznaniem i pomocą władz wojewódzkich. Zaowocowało to utworzeniem 1 października 1960 r. Zawodowego Studium Geodezji Urządzeń Rolnych (ZSGUR). W międzyczasie, prorektor WSR prof. dr Hjalmar Uggla, przyjął za priorytet pozyskanie dla Studium niezbędnej kadry naukowo-dydaktycznej. Dzięki życzliwości Wydziału Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej, a szczególnie wieloletniego dziekana prof. dr. hab. inż. dr. h. c. Czesława Kameli, do struktur olsztyńskiej jednostki przeniesiono służbowo ówczesnego adiunkta – dr. inż. Witolda Senissona i starszego asystenta – mgr. inż. Andrzeja Hopfera. Najważniejszym z pierwszych powierzonych im zadań było dalsze pozyskiwanie młodych i ambitnych kadr naukowych. W niedługim czasie do grona pracowników Studium dołączyli: mgr inż. Włodzimierz Lubomir Baran, mgr inż. Mirosław Graliński, mgr inż. Stanisław Goraj, mgr inż. Kazimierz Borkowski, mgr inż. Kazimierz Przybyłowski oraz mgr inż. Alojzy Wasilewski. Powstały w ten sposób zespół znacząco przyczynił się do przyszłych sukcesów oraz dynamicznego rozwoju młodego Wydziału.

W ciągu dotychczasowej działalności w strukturach kolejno: Wyższej Szkoły Rolniczej, Akademii Rolniczo-Technicznej oraz obecnego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie Wydział odegrał i nadal odgrywa znaczącą rolę kształcąc studentów, prowadząc badania naukowe oraz współpracując z jednostkami wykonawstwa geodezyjnego zarówno w kraju jak i za granicą.

W ostatnich latach Wydział przechodził reorganizacje. W 2015 roku  cztery Katedry realizujące na Wydziale Nauk Technicznych kształcenie na kierunku budownictwo zostały włączone w struktury organizacyjne Wydziału Geodezji i Gospodarki Przestrzennej, tworząc Instytut Budownictwa, którego dyrektorem został dr hab. inż. Robert Wójcik. Wówczas Wydział zmienił nazwę na Wydział Geodezji, Inżynierii Przestrzennej i Budownictwa. W chwili obecnej funkcjonują trzy katedry związane z kierunkiem budownictwo: Katedra Budownictwa Ogólnego i Fizyki Budowli pod kierownictwem   dr. hab. inż. Roberta Wójcika, Katedra Inżynierii Budowlanej pod kierunkiem dr. hab. inż. Piotra Srokosza oraz Katedra Mechaniki Budowli i Konstrukcji Budowlanych pod kierunkiem dr. hab. inż. Leszka Małyszki. Katedry stanowią część Instytutu Geodezji i Budownictwa.

W roku 2015 Wydział otrzymał wyróżnienie przyznane przez Polską Komisję Akredytacyjną na kierunku geodezja i kartografia (zobacz). W sierpniu tego samego roku Wydział otrzymał kategorię naukową A (zobacz). W wyniku kolejnej oceny parametrycznej, w 2019 roku Komisja Ewaluacji Jednostek Naukowych ponownie wysoko oceniła dorobek naukowy pracowników i po raz kolejny przyznała Wydziałowi Geodezji, Inżynierii Przestrzennej i Budownictwa jedną z najwyższych kategorii naukowych – kategorię A.

Zarządzeniem Nr 117 Rektora Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie z dnia 19 grudnia 2019 roku, w ramach zmian organizacyjnych Uniwersytetu, w strukturę Wydziału Geodezji, Inżynierii Przestrzennej i Budownictwa włączono Wydział Nauk o Środowisku.

Z dniem 1 stycznia 2020 roku nasz Wydział przyjął nazwą Wydziału Geoinżynierii.  

Włączony Wydział Nauk o Środowisku wywodzi się od utworzonego w 1951 roku w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie Wydziału Rybackiego. W wyniku przekształceń w 1970 roku utworzono Wydział Ochrony Wód i Rybactwa Śródlądowego. Pierwszym dziekanem nowego Wydziału został doc. dr hab. Tadeusz Wojno. Następnie funkcje dziekanów pełnili profesorowie: Tadeusz  Januszkiewicz, Zofia Różańska, Maria Brylińska, Konstanty Lossow (dwukrotnie), Andrzej Mamcarz oraz Janusz Guziur. W latach 1970-1996 struktura organizacyjna Wydziału zmieniała się, dostosowując się do stale modernizowanego programu nauczania i profilu absolwenta. W 1992 roku powołano kierunek ochrona środowiska, zmieniono dotychczasową nazwę Wydziału na Wydział Ochrony Środowiska i Rybactwa. Dziekani nowego Wydziału to profesorowie: Janusz Guziur, Irena Wojnowska-Baryła (dwukrotnie), Mirosław Krzemieniewski i Krystyna Demska-Zakęś. Mając na względzie rozwój oferty dydaktycznej i obszarów badawczych oraz potencjał intelektualny i strukturę kadry, uwzględniając wzorce międzynarodowe, z dniem 1 maja 2012 roku Wydział kontynuował swoją działalność pod nazwą Wydziału Nauk o Środowisku. Pierwszym dziekanem nowego Wydziału na kadencję 2012-2016 został prof. dr hab. inż. Mirosław Krzemieniewski, a następnie dr hab. inż. Ewa Paturej (2016-2020).
W 67-letniej historii wydziału studia wyższe ukończyło ponad 7000 absolwentów na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych ze stopniem magistra inżyniera/inżyniera lub magistra/licencjata. Na wydziale stopień doktora uzyskało 240 osób, a doktora habilitowanego 33 osoby. Wielu pracowników uzyskiwało tytuły naukowe profesora oraz stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego również poza Wydziałem.

Powstanie w dniu 1 stycznia 2020 roku Wydziału Geoinżynierii oraz związane z tym zmiany są w głównej mierze następstwem wprowadzenia w życie Ustawy 2.0 „Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce” zwanej także Konstytucją dla Nauki.

Strukturę wewnętrzną Wydziału Geoinżynierii tworzą aktualnie 3 instytuty prowadzące działalność w zakresie dyscyplin naukowych: inżynieria lądowa i transport, inżynieria środowiska, energetyka i górnictwo oraz geografia społeczno-ekonomiczna i gospodarka przestrzenna. W ramach instytutów funkcjonują katedry, które realizują zadania naukowe i dydaktyczne. Na wydziale funkcjonuje również jednostka pomocnicza pod nazwą Centrum Inżynierii Lądowej, którego zadaniem jest prowadzenie badań oraz nadzór nad laboratoriami wydziałowymi oraz dziekanat.

Szczegółowa struktura organizacyjna Wydziału przedstawia się następująco:

  1. INSTYTUT GEODEZJI I BUDOWNICTWA (dyscyplina: inżynieria lądowa, geodezja i transport)
    • Katedra Budownictwa Ogólnego i Fizyki Budowli
    • Katedra Geodezji
    • Katedra Geoinformacji i Kartografii
    • Katedra Inżynierii Budowlanej
    • Katedra Mechaniki i Konstrukcji Budowlanych
    • Centrum Diagnostyki Radiowej Środowiska Kosmicznego
  2. INSTYTUT GOSPODARKI PRZESTRZENNEJ I GEOGRAFII (dyscyplina: geografia społeczno-ekonomiczna i gospodarka przestrzenna)
    • Katedra Analiz Przestrzennych i Rynku Nieruchomości
    • Katedra Gospodarki Nieruchomościami i Systemów Informacji Geograficznej
    • Katedra  Geografii Społeczno-Ekonomicznej
  3. INSTYTUT INŻYNIERII I OCHRONY ŚRODOWISKA (dyscyplina: inżynieria środowiska, górnictwo i energetyka)
    • Katedra Biotechnologii w Ochronie Środowiska
    • Katedra Inżynierii Środowiska
    • Katedra Inżynierii Ochrony Wód i Mikrobiologii Środowiskowej
    • Katedra Turystyki, Rekreacji i Ekologii
  4. Centrum Inżynierii Lądowej
  5. DZIEKANAT

Według stanu na dzień 1 paźdzernia 2022 roku Wydział Geoinżynierii zatrudniał 257 pracowników: 195 nauczycieli akademickich, w tym: 77 profesorów i doktorów habilitowanych,92 doktorów oraz 26 magistrów wspomaganych przez 62 pracowników inżynieryjno-technicznych i administracyjnych.

Wg stanu na październik 2022 roku na Wydziale kształci się ponad 1 500 studentów na studiach I-go i II-go stopnia na sześciu  kierunkach:

  • budownictwo
  • geodezja i kartografia
  • geoinformatyka
  • gospodarka przestrzenna
  • inżynieria środowiska
  • turystyka i rekreacja

W ciągu 62 lat wydział wypromował ponad 13 100 magistrów inżynierów i inżynierów. Rada Wydziału podejmując stosowne uchwały nadała 209 stopni doktora i 71 stopni doktora habilitowanego w dziedzinie „geodezja i kartografia”, a od 2019 roku w dziedzinie „nauk inżynieryjno-technicznych”, dyscyplinie „inżynieria lądowa i transport” 3 doktorom. Od 1992 roku Rada Wydziału poparła 34 wnioski o nadanie tytułu naukowego profesora w dziedzinie nauk technicznych. Przewody doktorskie i habilitacyjne, jak również procedury nadania tytułu profesora na Wydziale oprócz jego pracowników realizowali przedstawiciele wielu uczelni oraz instytucji naukowych i gospodarczych z kraju i z zagranicy.

Więcej faktów i historii